برترین وبلاگ فارسی  ایرانیان

 اينترنت به هيچ سازمان و يا موسسه خاصی در جهان تعلق ندارد. عدم تعلق اينترنت به يک سازمان ويا موسسه بمنزله عدم وجود سازمانها و انجمن های مربوطه برای استانداردسازی نيست .يکی از اين نوع انجمن ها، "انجمن اينترنت " است که در سال 1992 با هدف تبين سياست ها و پروتکل های مورد نظر جهت اتصال به شبکه تاسيس شده است. سلسله مراتب شبکه های کامپيوتری هر کامپيوتری که به شبکه اينترنت متصل می گردد ، بخشی از شبکه تلقی می گردد. مثلا" می توان با استفاده از تلفن ( منزل ) به يک مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت (ISP) متصل و از اينترنت استفاده کرد. در چنين حالتی کامپيوتر مورد نظر بعنوان بخشی از شبکه بزرگ اينترنت محسوب خواهد شد. .برخی از کاربران در ادارات خود و با استفاده از بستر ايجاد شده ، به اينترنت متصل می گردند. در مدل فوق ، کاربران در ابتدا از شبکه محلی نصب شده در سازمان استفاده می نمايند. شبکه فوق با استفاده از خطوط مخابراتی خاص و يا ساير امکانات مربوطه به يک مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت متصل شده است . مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت نيز ممکن است به يک شبکه بزرگتر متصل شده باشد. اينترنت ، شبکه ای است که از شبکه های بيشماری تشکيل شده است ( شبکه ای از ساير شبکه ها ) کثر شرکت های مخابراتی بزرگ دارای ستون فقرات اختصاصی برای ارتباط ناحيه های متفاوت می باشند. در هر ناحيه ، شرکت مخابراتی دارای يک " نقطه حضور " (POP : Point of Presence) است . POP ، مکانی است که کاربران محلی با استفاده از آن به شبکه شرکت مخابراتی متصل می گردند. ( بمنظور ارتباط با شبکه از خطوط تلفن معمولی و يا خطوط اختصاصی استفاده می گردد).در مدل فوق ، چندين شبکه سطح بالا وجود داشته که توسط " نقاط دستيابی شبکه " (NAP :Network Access Points) به يکديگر مرتبط می گردند. فرض کنيد ، شرکت A يک مرکزارائه دهنده خدمات اينترنت بزرگ باشد . در هر شهرستان اصلی ، شرکت A دارای يک POP است . هر يک از POP ها دارای امکانات گسترده ای بمنظور تماس کاربران محلی می باشند .شرکت A بمنظور اتصال POP ها بيکديگر و شرکت، از خطوط اختصاصی فيبر نوری استفاده می نمايد. .فرض کنيد شرکت B ، يک مرکز ارائه دهنده خدمات اينترنت همکار باشد.شرکت B ، ساختمانهای بزرگی را در شهرهای اصلی ايجاد و ماشين های سرويس دهنده اينترنت را در آنها مستقر نموده است . شرکت B از خطوط اختصاصی فيبر نوری برای ارتباط ساختمانهای استفاده می نمايد. در مدل فوق ، تمام مشترکين شرکت A قادر به برقراری ارتباط با يکديگر خواهند بود. وضعيت مشترکين شرکت B نيز مشابه مشترکين شرکت A است . آنها نيز قادر به برقراری ارتباط با يکديگر خواهند بود. در چنين حالتی امکان برقراری ارتباط بين مشترکين شرکت A و مشترکين شرکت B وجود ندارد. بدين منظور شرکت های A و B تصميم می گيرند از طريق NAP در شهرهای متفاوت بيکديگر متصل گردند. ترافيک موجود بين دو شرکت از طريق شبکه های داخلی و NAP انجام خواهد شد. در اينترنت ، هزاران مرکز ارائه دهنده سرويس اينترنت بزرگ از طريق NAP در شهرهای متفاوت بيکديگر متصل می گردند. در نقاط فوق (NAP) روزانه ميلياردها بايت اطلاعات جابجا می گردد. اينترنت ، مجموعه ای از شبکه های بسيار بزرگ بوده که تمام آنها از طريق NAP بيکديگر مرتبط می گردند. در چنين حالتی هر کامپيوتر موجود در اينترنت قادر به ارتباط با ساير کامپيوترهای موجود در شبکه خواهد بود. تمام شبکه های کامپيوتری از طريق NAP ، ستون فقرات ايجاد شده و روتر قادر به ارتباط بايکديگر خواهند بود. پيام ارسالی توسط يک کاربر اينترنت از چندين شبکه متفاوت عبور تا به کامپيوتر مورد نظر برسد. فرآيند فوق در کمتر از يک ثانيه انجام خواهد شد. روتر، مسيريک بسته اطلاعاتی ارسالی توسط يک کامپيوتر برای کامپيوتر ديگر را تعيين می کند. روترها کامپيوترهای خاصی می باشند که پيام های ارسال شده توسط کاربران اينترنت با وجود هزاران مسير موجود را مسيريابی و در اختيار دريافت کنندگان مربوطه قرار خواهد داد. روتر دو کار اساسی را در شبکه انجام می دهد : ايجاد اطمينان در رابطه با عدم ارسال اطلاعات به مکانهائی که به آنها نياز نمی باشد. اطمينان از ارسال صجيح اطلاعات به مقصد مورد نظر روترها بمنظور انجام عمليات فوق ، می بايست دو شبکه مجزا را بيکديگر متصل نمايند. روتر باعث ارسال اطلاعات يک شبکه به شبکه ديگر ، حفاظت شبکه ها از يکديگر و پيشگيری از ترافيک می گردد. با توجه به اينکه اينترنت از هزاران شبکه کوچکتر تشکيل شده است ، استفاده از روتر يک ضرورت است . در سال 1987 موسسه NSF ، اولين شبکه با ستون فقرات پر سرعت را ايجاد کرد. شبکه فوق NSFNET ناميده شد. در اين شبکه از يک خط اختصاصی T1 استفاده و 170 شبکه کوچکتر بيکديگر متصل می گرديدند. سرعت شبکه فوق 1.544 مگابيت در ثانيه بود. در ادامه شرکت های IBM ، MCI و Merit ، شبکه فوق را توسعه و ستون فقرات آن را به T3 تبديل کردند( 45 مگابيت در ثانيه ) . برای ستون فقرات شبکه از خطوط فيبرنوری (fiber optic trunk) استفاده گرديد.هر trunk از چندين کابل فيبرر نوری تشکيل می گردد( بمنظور افزايش ظرفيت) . پروتکل اينترنت هر ماشين موجود در اينترنت دارای يک شماره شناسائی منحصر بفرد است. اين شماره شناسائی ، آدرس IP)Internet Protocol) ناميده می گردد. پروتکل فوق مشابه يک زبان ارتباطی مشترک برای گفتگوی کامپيوترهای موجود در اينترنت است . پروتکل ، به مجموعه قوانينی اطلاق می گردد که با استناد به آن گفتگو و تبادل اطلاعاتی بين دو کامپيوتر ميسر خواهد شد. IP دارای فرمتی بصورت :211.27.65.138 است . بخاطر سپردن آدرس های IP بمنظور دستيابی به کامپيوتر مورد نطر، مشکل است . بدين منظور هر کامپيوتر دارای نام انحصاری خود شده و از طريق سيستمی ديگر ، آدرس IP به نام درنظر گرفته شده برای کامپيوتر ، نسبت داده می شود. در آغاز شکل گيری اينترنت ، تعداد کامپيوترهای موجود در شبکه بسيار کم بود و هر کاربر که قصد استفاده از شبکه را داشت ، پس از اتصال به شبکه از آدرس IP کامپيوتر مورد نظر برای برقراری ارتباط استفاده می کرد. روش فوق ماداميکه تعداد کامپيوترهای ميزبان کم بودند، مفيد واقع گرديد ولی همزمان با افزايش تعداد کامپيوترهای ميزبان در شبکه اينترنت ، کارآئی روش فوق بشدت افت و غيرقابل استفاده گرديد. بمنظور حل مشکل فوق از يک فايل ساده متنی که توسط " مرکز اطلاعات شبکه " (NIC) پشتيبانی می گرديد ، استفاده گرديد.بموازات رشد اينترنت و ورود کامپيوترهای ميزبان بيشتر در شبکه ، حجم فايل فوق افزايش و بدليل ساير مسائل جانبی ، عملا" استفاده از روش فوق برای برطرف مشکل " تبديل نام به آدرس " فاقد کارآئی لازم بود. درسال 1983 ، سيستم DNS(Domain Name System) ارائه گرديد. سيستم فوق مسئول تطبيق نام به آدرس، بصورت اتوماتيک است . بدين ترتيب کاربران اينترنت بمنظور اتصال به يک کامپيوتر ميزبان ، صرفا" می تواتند نام آن را مشخص کرده و با استفاده از DNS ، آدرس IP مربوطه آن مشخص تا زمينه برقراری ارتباط فراهم گردد. منظور از " نام" چيست ؟ در زمان استفاده از وب و يا ارسال يک E-Mail از يک "نام حوزه" استفاده می گردد. مثلا" URL)Uniform Resource Locator) مربوط به http://www.oursite.com شامل " نام حوزه " oursite.com است . در زمان استفاده از "نام حوزه " ، می بايست از سرويس دهندگان DNS بمنظور ترجمه نام به آدرس استفاده شود. سرويس دهندگان DNS درخواست هائی را از برنامه ها و يا ساير سرويس دهندگان DNS بمنظور تبديل نام به آدرس دريافت می نمايند. سرويس دهنده DNS در زمان دريافت يک درخواست ، بر اساس يکی از روش های زير با آن برخورد خواهد کرد : قادر به پاسخ دادن به درخواست است. IP مورد نظر برای نام درخواست شده را می داند . قادر به ارتباط با يک سرويس دهنده DNS ديگر بمنظور يافتن آدرس IP نام درخواست شده است.( عمليات فوق ممکن است تکرارگردد) اعلام " عدم آگاهی از آدرس IP درخواست شده " و مشخص کردن آدرس IP يک سرويس دهنده DNS ديگر که آگاهی بيشتری دارد. ارائه يک پيام خطاء در رابطه با عدم يافتن آدرس برای نام درخواست شده فرض نمائيد ، آدرس http://www.oursite.com در برنامه مرورگر ( IE) تايپ شده باشد. مرورگر با يک سرويس دهنده DNS بمنظور دريافت آدرس IP ارتباط برقرار می نمايد. سرويس دهنده DNS عمليات جستجو برای يافتن آدرس IP را از يکی از سرويس دهندگان DNS سطح ريشه ، آغاز می نمايد. سرويس دهندگان ريشه، از آدرس های IP تمام سرويس دهندگان DNS که شامل بالاترين سطح نامگذاری حوزه ها ( COM ، NET ،ORG و ...) آگاهی دارند. سرويس دهنده DNS ، درخواست آدرس http://www.oursite.com را نموده و سرويس دهنده ريشه اعلام می نمايد که " من آدرس فوق را نمی دانم ولی آدرس IP مربوط به سرويس دهنده COM اين است ". در ادامه سرويس دهنده DNS شما با سرويس دهنده DNS مربوط به حوزه COM ارتباط و درخواست آدرس IP سايت مورد نظر را می نمايد .سرويس دهنده فوق آدرس های IP مربوط به سرويس دهنده ای که قادر به در اختيار گذاشتن آدرس IP سايت مورد نظر است را در اختيار سرويس دهنده DNS شما قرار خواهد داد. در ادامه سرويس دهنده DNS با سرويس دهنده DNS مربوطه تماس و درخواست آدرس IP سايت مورد نطر را می نمايد ، سرويس دهنده DNS آدرس IP سايت درخواست شده را در اختيار سرويس دهنده DNS شما قرار خواهد داد. با مشخص شده آدرس IP سايت مورد نظر ، امکان اتصال به سايت فراهم خواهد شد. از نکات قابل توجه سيستم فوق ، وجود چندين سرويس دهنده هم سطح DNS است .بنابراين در صورتيکه يکی از آنها با اشکال مواجه گردد ، از ساير سرويس دهندگان بمنظور ترجمه نام به آدرس استفاده می گردد. يکی ديگر از ويژگی های سيستم فوق ، امکان Cacheing است. زمانيکه يک سرويس دهنده DNS به يک درخواست پاسخ لازم را داد ، آدرس IP مربوطه ای را Cache خواهد کرد. در ادامه زمانيکه درخواستی برای يکی از حوزه های COM واصل گردد ، سرويس دهنده DNS از آدرس Cache شده استفاده خواهد کرد. سرويس دهندگان DNS روزانه به ميلياردها درخواست پاسخ می دهند. سيستم فوق از يک بانک اطلاعاتی توزيع شده بمنظور ارائه خدمات به متقاضيان استفاده می نمايد. سرويس دهندگان وب امکانات و سرويس های موجود بر روی اينترنت از طريق سرويس دهندگان اينترنت انجام می گيرد. تمام ماشين های موجود در اينترنت سرويس دهنده و يا سرويس گيرنده می باشند. ماشين هائی که برای ساير ماشين ها ، خدماتی را ارائه می نمايند ، سرويس دهنده ناميده می شوند. ماشين هائی که از خدمات فوق استفاده می نمايند ، سرويس گيرنده می باشند. اينترنت شامل سرويس دهندگان متعددی نظير سرويس دهنده وب ، سرويس دهنده پست الکترونيکی و ... بمنظور پاسخگوئی به نيازهای متعدد کاربران اينترنت می باشد. زمانيکه به يک وب سايت متصل و درخواست يک صفحه اطلاعات می شود ، کامپيوتر درخواست کننده بمنزله يک سرويس گيرنده تلقی می گردد. در اين حالت درخواست شما ( بعنوان سرويس گيرنده ) در اختيار سرويس دهنده وب گذاشته می شود. سرويس دهنده صفحه درخواستی را پيدا و آن را برای متقاضی ارسال خواهد داشت . در مدل فوق کاربران و سرويس گيرندگان از يک مرورگر وب برای اعلام درخواست خود استفاده و سرويس دهندگان وب مسئول دريافت درخواست و ارسال اطلاعات مورد نظر برای سرويس گيرندگان می باشند. يک سرويس دهنده دارای يک آدرس IP ايستا ( ثابت ) بوده که تغيير نخواهد کرد. کامپيوتری که با استفاده از آن به اينترنت متصل می گرديد ، دارای يک IP متغير بوده که توسط ISP مربوطه به شما اختصاص داده می شود. آدرسIP تخصيص يافته در طول مدت اتصال به اينترنت ( يک جلسه کاری ) ثابت بوده و تغيير نخواهد کرد. آدرس IP نسبت داده به شما در آينده و تماس مجدد با ISP ممکن است تغيير نمايد. مراکز ISP برای هر يک از پورت های خود يک IP ايستا را نسبت می دهند. بديهی است در آينده با توجه به پورت مورد نظر که در اختيار شما قرار داده می شود، ممکن است آدرس IP نسبت به قبل متفاوت باشد. هر يک از سرويس دهندگان ، سرويس های خود را از طريق پورت های مشخصی انجام می دهند. مثلا" در صورتيکه بر روی يک ماشين ، سرويس دهندگان وب و FTP مستقر شده باشند ، سرويس دهنده وب معمولا" از پورت 80 و سرويس دهنده FTP از پورت 21 استفاده می نمايند. در چنين حالتی سرويس گيرندگان از خدمات يک سرويس خاص که دارای يک آدرس IP و يک شماره پورت منخصر بفرد است ، استفاده می نمايند. زمانيکه سرويس گيرنده ، از طريق يک پورت خاص به يک سرويس متصل می گردد ، بمنظور استفاده از سرويس مورد نظر، از يک پروتکل خاص استفاده خواهد شد.. پروتکل ها اغلب بصورت متنی بوده و نحوه مکالمه بين سرويس گيرنده و سرويس دهنده را تبين می نمايند. سرويس گيرنده وب و سرويس دهنده وب از پروتکل HTTP)Hypertext Transfer Protocol) برای برقراری مکالمه اطلاعاتی بين خود، استفاده می نمايند. شبکه ها ، روترها ، NAPs ، ISPs ، سرويس دهندگان DNS و سرويس دهندگان قدرتمند، همگی سهمی در شکل گيری و سرويس دهی بزرگترين شبکه موجود در سطح جهان ( اينترنت ) را برعهده دارند. عناصر فوق در زندگی مدرن امروزی جايگاهی ويژه دارند. بدون وجود آنها ، اينترنتی وجود نخواهد داشت و بدون وجود اينترنت ، زندگی امروز بشريت را تعريفی ديگر لازم است .

آشنایی با خطای سخت افزاری سیستم

يکي از اصلي ترين عمليات کامپيوتر در هنگام روشن شدن عمليات POST. يا Power On Self Testميباشد. که تمامي نرم افزارها وقطعات سخت افزاري لازم براي بوت سيستم را تست کرده و آماده به کار ميکند و در واقع کامپيوتر شما بعد از فشردن کليد Pwoer توسط شما، در ابتدا تمامي فرمانها را از بايوس کامپيوتر دريافت مي کند. از اينرو بايوس وظيفه دارد که مشکلات سخت افزاري را به شما گوشزد کند.

همه بايوس ها در هنگام درست بوت شدن سيستم يک بوق کوتاه در شروع کارد ميزنند که اين بوق به معني درست و کامل کار کردن تمامي نرمافزارها و سخت افزارهاي اصلي سيستم است، اما گاهي نيز اتفاق مي افتد که يک يا چندي از برنامه ها يا قطعات معيوب شده يا به عللي از انجام وظيفه باز مي مانند، اينجاست که بايوس با تنها راه ارتباطي مستقيم با کاربر ( بوق ) شما را آگاه مي سازد.

كدهاي بوقي بايوس AWARD :

بايوس آوارد عمدتا به پيامهاي خطا براي آگاه کردن کاربران از وجود مسئله اتکا دارد، اما چند کد بوقي مشهور وجود دارد که اين تراشه بايوس توليد ميکند:

تعداد بوقها در عمليات Post مفهوم بوق نا محدود (تکرار شوند) خطاي حافظه سيستم يک بوق بلند پس از دو بوق کوتاه خطاي کارت گرافيک يک بوق باند پس از سه بوق کوتاه خطاي گرافيک يا حفظه گرافيک بوقهاي با ارتفاع بالاي نا محدود (تکرار شونده) خطاي داغ شدن پردازنده بوقهاي با ارتفاع بالا ،با ارتفاع پايين ( تکرار شونده)

خطاي پرازنده کدهاي بوقي بايوس AMIBIOS :

بايوس AMIBIOS محصول شرکت American Megatrends يکي از بايوسهاي متداول است و آخرين نگارش تعدادي کد بوقي دارد که اشکالات زمان بوت شدن را به کاربران مي گويد: تعدا بو قها در زمان راه اندازي (پيش از POST) مفهوم بوقها 1 ديسکت را در ديسکران A: قرار دهيد 2 فايل AMIBOOT.ROM بر روي ديسکت بوت شدني نيست 3 خطاي حافظه سيستمي 4 عمليات روز آمد سازي بايوس موفقيت آميز بوده است 5 خطاي خواندن ديسک 6 خرابي فرمان صفحه کليد 7 حافظه فلش بايوس تشخيص داده نشده است 8 خرابي کنترل کننده ديسکت ران 9 خطاي مجموع بررسي (checksum) بايوس 10 خطاي پاک کردن حافظه فلش 11 خطاي برنامه سازي حافظه فلش 12 اندازه فايل AMIBOOT.ROM درست نيست ( يا حضور ويروس) 13 نا همساني تصوير BIOS ( فايل ROM دقيقا همان نسخه درون بايوس نيست) تعداد بوقها در زمان POST 1 خطاي Timer احياي حافظه سيستم 2 خطاي پريتي حافظه سيستم 3 خطاي آزمايش خواندن / نوشتن حافظه سيستم 4 زمان دار تخته مدار مادر کار نميکند 5 خطاي پردازنده 6 کامپيوتر نمي تواند به حافظه حالت حفاظت شده برود 7 خطاي استثنای عمومي (مربوط به پردازنده) 8 خطاي حافظه نمايش ( مربوط به کارت ويدئويي) 9 خطاي مجموع بررسي AMIBIOS ROM 10 خطاي خواندن / نوشتن رجيستر CMOS 11 اشکال آزمايش حافظه نهانگاهي (cache) نکته : اگر موقع عمليات POST يک ، دو يا سه بوق بشنويد، تعويض کارتهاي RAM را در نظر بگيريد يا دست کم آنها را بررسي کنيد تا اطمينان يابيد که درست نصب شده اند. اگر در عمليات POST هشت بوق بشنويد اطمينان يابيد که کارت ويدئويي درست نصب شده است، ممکن است لازم باشد که آن را عوض کنيد. اگر موقع عمليات POST تعداد بوقها با آنچه گفته شد متفاوت بود ( چهار تا هفت يا 9 تا يازده بوق)، ممکن است يک مسئله جدي در تخته مدار مادر يا قطعات ديگر وجود داشته باشد، کامپيوتر را به يک تعميرگاه تخصصي ببريد.

ترفند ویندوز رجیستری

ترفند شماره 1

نمايش سازندگان ويندوز Me و 98

 

را انتخاب نماييد Properties كليك راست كنيد وگزينه Desk Top براي اين منظور روي

 

گزينه د3ِِِ Screen Saver Name رفته و در قسمت Screen Saver سپس رويه زبانه

 

تغيير دهيد volcano آن را به Text را كليك كرده و Settings را انتخاب كنيد دكمه Text

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

ترفند شماره 2

 

بالا بردن سرعت

 

را انتخاب نماييد Properties كليك راست كنيد وگزينه My Computerروي

 

را كليك كنيد File Systemرفته و Performance بر روي زبانه

 

را Desk Top Computer گزينه Settings درقسمت

 

تغيير دهيد Network Server به

 

بالا بردن سرعت باز شدن پنجره ها

 

را اجرا كنيد و به مسيرزير برويد Registry Editor

 

HKEY_CURRENT_URER\Control Panel\Desk Top.

 

اضافه كنبد ((String Value))REG_SZ را از نوع MenuShow Delayپارامتر

 

ارزش آن را برابر 0 قرار دهيد

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

ترفند شماره 3

 

Web View Background تغيير

 

را اجرا كنيد و به مسير زير برويد Registry Editor

 

HKEY_LOCAL_MACHINE\Software\microsoft\windows\Curr ent Version

 

اضافه كنيد ((String Value))REG_SZ را از نوع WebView پارامتر

 

تنظيم كنيد Gif ارزش آن را برابر تصويري

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

ترفند شماره 4

 

Recycle Bin تغيير نام

 

را اجرا كنيد Registry Editor.

 

تايپ كنيد Recycle Bin عبارت Findرا زده ودر قسمت F3كليد

 

آن را به عبارت مورد نظر تغيير دهيد Recycle bin بعد از پيدا شدن

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

ترفند شماره 5

 

بهينه سازي سرعت مودم

 

خود را پيدا كنيد Port Modemبرويد [Port]را پيدا كرده و به قسمت win.ini فايل

 

و آن را به صورت زير تغيير بدهيد

 

COM3:=921600,n,8,1,p

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

ترفند شماره 6

 

Auto Run ايجاد فايل

 

بسازيد ودر ريشه درايو مورد نظر خود قرار دهيد Autorun.inf يك فايل متني بانام

 

را بنويسيد[Autorun]در اولين خط فايل هميشه عبارت

 

Icon=مسير آيكون مورد نظر را در اين قسمت مي توانيد بنويسيد

 

Open=مسير فايل اجرايي مورد نظر را هنگام دوبار كليك كردن بر روي درايو

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

ترفند شماره 7

 

مخفي كردن Device Manager :

 

به زير كليد زير برويد:

 

[HKEY_USERS\.DEFAULT\Software\Windows\CurrentVersio n\Policies\System]

 

و يك مقدار DWORD به نام NoDevMgrPage بسازيد و به آن مقدار يك بدهيد.

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

ترفند شماره 8

 

كاغذ ديواري ثابت(Wallpaper):

 

به زير كليد زير برويد:

 

[HKEY_USERS\.DEFAULT\Software\Windows\CurrentVersio n\Policies\ActiveDesktop]

 

و يك مقدار DWORD به نام NoChangingWallpaper بسازيد و به آن مقدار يك بدهيد.

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

ترفند شماره 9

 

بدون كليك راست بر روي دسك تاپ:

 

به زير كليد زير برويد:

 

[HKEY_USERS\.DEFAULT\Software\Windows\CurrentVersio n\Policies\Explorer]

 

و يك مقدار DWORD به نام NoViewContextMenu بسازيد و به آن مقدار يك بدهيد.

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

ترفند شماره 10

 

بدون كليك راست بر روي نوار وظيفه:

 

به زير كليد زير برويد:

 

[HKEY_USERS\.DEFAULT\Software\Windows\CurrentVersio n\Policies\Explorer]

 

و يك مقدار DWORD به نام NoSetTaskbar بسازيد و به آن مقدار يك بدهيد.

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

ترفند شماره 11

 

ويرايش يا حذف آخرين دستورات Run :

 

به زير كليد زير برويد:

 

[HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Windows\Curre ntVersion\Explorer\RunMRU]

 

و هر تغييري را كه دوست داريد بدهيد.

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

ترفند شماره 12

 

بدون كليك راست بر روي منوي Start :

 

به 2 زير كليد زير برويد:

 

[HKEY_CLASSES_ROOT\Directory\shell]

 

[HKEY_CLASSES_ROOT\Folder\shell]

 

و نام زير كليد Shell را به Shell.old تغيير دهيد.

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

ترفند شماره 13

 

برداشتن علامت ميان بر از آيكون ها(فلش كوچك در سمت چپ در پايين آيكون):

 

به 2 زير كليد زير برويد:

 

[HKEY_CLASSES_ROOT\Inkfile]

 

[HKEY_CLASSES_ROOT\piffile]

 

و مقدار IsShortcut را حذف كنيد.

 

--------------------------------------------------------------------------------

 

ترفند شماره 14

تغييرعنوان مرورگر اينترنت:

 

مرورگر Internet Explorer به طور پيش فرض داراي عنوان Microsoft Internet Explorer است. براي تغيير آن به زير كليد زير برويد:ِ

[HKEY_CURRENT_USER\Software\Microsoft\Internet Explorer\Main]

و يك مقدار رشتهاي به نام Window Title بسازيد و به آن هر عبارتي را كه دوست داريد , بدهيد.

دو شاخص مهم پهنای باند و علل تاخیر آن

 

پهنای باند از جمله واژه های متداول در دنيای شبکه های کامپيوتری است که به نرخ انتقال داده توسط يک اتصال شبکه و يا يک اينترفيس ، اشاره می نمايد . اين واژه از رشته مهندسی برق اقتباس شده است . در اين شاخه از علوم ، پهنای باند نشان دهنده مجموع فاصله و يا محدوده بين بالاترين و پائين ترين سيگنال بر روی کانال های مخابرانی ( باند ) ، است. به منظور سنجش اندازه پهنای باند از واحد " تعداد بايت در ثانيه " و يا bps استفاده می شود . پهنای باند تنها عامل تعيين کننده سرعت يک شبکه از زاويه کاربران نبوده و يکی ديگر از عناصر تاثيرگذار ، "ميزان تاخير" در يک شبکه است که می تواند برنامه های متعددی را که بر روی شبکه اجراء می گردند، تحت تاثير قرار دهد . پهنای باند چيست ؟ توليد کنندگان تجهيزات سخت افزاری شبکه در زمان ارائه محصولات خود تبليغات زيادی را در ارتباط با پهنای باند ، انجام می دهند . اکثر کاربران اينترنت نسبت به ميزان پهنای باند مودم خود و يا سرويس اينترنت braodband دارای آگاهی لازم می باشند.پهنای باند، ظرفيت اتصال ايجاد شده را مشخص نموده و بديهی است که هر اندازه ظرفيت فوق بيشتر باشد ، امکان دستيابی به منابع شبکه با سرعت بيشتری فراهم می گردد . پهنای باند ، ظرفيت تئوری و يا عملی يک اتصال شبکه و يا يک اينترفيس را مشخص نموده که در عمل ممکن است با يکديگر متفاوت باشند . مثلا" يک مودم V.90 پهنای باندی معادل 56 kbps را در حالت سقف پهنای باند حمايت می نمايد ولی با توجه به محدوديت های خطوط تلفن و ساير عوامل موجود، عملا" امکان رسيدن به محدوده فوق وجود نخواهد داشت . يک شبکه اترنت سريع نيز از لحاظ تئوری قادر به حمايت پهنای باندی معادل 100Mbps است ، ولی عملا" اين وضعيت در عمل محقق نخواهد شد ( تفاوت ظرفيت تئوری پهنای باند با ظرفيت واقعی ) . پهنای باند بالا و broadband در برخی موارد واژه های "پهنای باند بالا" و " braodband " به جای يکديگر استفاده می گردند . کارشناسان شبکه در برخی موارد از واژه "پهنای باند بالا " به منظور مشخص نمودن سرعت بالای اتصال به اينترنت استفاده می نمايند . در اين رابطه تعاريف متفاوتی وجود دارد . اين نوع اتصالات، پهنای باندی بين 64Kbps تا 300kbps و يا بيشتر را ارائه می نمايند . پهنای باند بالا با broadband متفاوت است . broadband ، نشاندهنده روش استفاده شده به منظور ايجاد يک ارتباط است در صورتی که پهنای باند ، نرخ انتقال داده از طريق محيط انتقال را نشان می دهد . اندازه گيری پهنای باند شبکه به منظور اندازه گيری پهنای باند اتصال شبکه می توان از ابزارهای متعددی استفاده نمود . برای اندازه گيری پهنای باند در شبکه های محلی ( LAN ) ، از برنامه هائی نظير netpref و ttcp ، استفاده می گردد. در زمان اتصال به اينترنت و به منظور تست پهنای باند می توان از برنامه های متعددی استفاده نمود . تعداد زيادی از برنامه های فوق را می توان با مراجعه به صفحات وب عمومی استفاده نمود . صرفنظر از نوع نرم افزاری که از آن به منظور اندازه گيری پهنای باند استفاده می گردد ، پهنای باند دارای محدوده بسيار متغيری است که اندازه گيری دقيق آن امری مشکل است . تاخير پهنای باند صرفا" يکی از عناصر تاثير گذار در سرعت يک شبکه است . تاخير( Latency ) که نشاندهنده ميزان تاخير در پردازش داده در شبکه است ، يکی ديگر از عناصر مهم در ارزيابی کارآئی و سرعت يک شبکه است که دارای ارتباطی نزديک با پهنای باند می باشد . از لحاظ تئوری سقف پهنای باند ثابت است . پهنای باند واقعی متغير بوده و می تواند عامل بروز تاخير در يک شبکه گردد . وجود تاخير زياد در پردازش داده در شبکه و در يک محدوده زمانی کوتاه می تواند باعث بروز يک بحران در شبکه شده و پيامد آن پيشگيری از حرکت داده بر روی محيط انتقال و کاهش استفاده موثر از پهنای باند باشد . تاخير و سرويس اينترنت ماهواره ای دستيابی به اينترنت با استفاده از ماهواره به خوبی تفاوت بين پهنای باند و تاخير را نشان می دهد . ارتباطات مبتنی بر ماهواره دارای پهنای باند و تاخير بالائی می باشند . مثلا" زمانی که کاربری درخواست يک صفحه وب را می نمائيد ، مدت زمانی که بطول می انجامد تا صفحه در حافظه مستقر گردد با اين که کوتاه بنظر می آيد ولی کاملا" ملموس است. تاخير فوق به دليل تاخير انتشار است .علاوه بر تاخير انتشار ، يک شبکه ممکن است با نوع های ديگری از تاخير مواجه گردد . تاخير انتقال ( مرتبط با خصايص فيزيکی محيط انتقال ) و تاخير پردازش ( ارسال درخواست از طريق سرويس دهندگان پروکسی و يا ايجاد hops بر روی اينترنت ) دو نمونه متداول در اين زمينه می باشند . اندازه گيری تاخير در يک شبکه از ابزارهای شبکه ای متعددی نظير ping و traceroute می توان به منظور اندازه گيری ميزان تاخير در يک شبکه استفاده نمود . برنامه های فوق فاصله زمانی بين ارسال يک بسته اطلاعاتی از مبداء به مقصد و برگشت آن را محاسبه می نمايند . به زمان فوق round-trip ، گفته می شود . round-trip تنها روش موجود به منظور تشخيص و يا بدست آوردن ميزان تاخير در يک شبکه نبوده و در اين رابطه می توان از برنامه های متعددی استفاده نمود . پهنای باند و تاخير دو عنصر تاثير گذار در کارائی يک شبکه می باشند .معمولا" از واژه ( QoS ( Quality of Service به منظور نشان دادن وضعيت کارآئی يک شبکه استفاده می گردد که در آن دو شاخص مهم پهنای باند و تاخير مورد توجه قرار می گيرد.